Tema 6

Este tema comprende todo o referente á metodoloxía CLIL, e como case toda a materia, é bastante denso, tanto para o docente, don Gonzalo (así chamabamos ós Mestres na EGB), como para o alumnado. Afortunadamente, a parte teórica reduciuse ó mínimo debido ás actividades previstas e propostas por don Gonzalo, que axudaron a que as dúas clases de catro horas fosen máis amenas e non estiveramos preguntando que hora é cada dez minutos.

A primeira actividade foi un debate piramidal, xa un símbolo nas sesións con este docente. Estes debates poden resultar algo molestos no sentido de que tes que unificar o teu punto de vista cunha persoa, despois cun grupo de compañeiros e compañeiras maior, e finalmente hai que chegar a un consenso entre tódolos membros presentes na sesión. Polo tanto, como as coincidencias escaseen xa no primeiro debate, a experiencia pode ser moi sufrida; en cambio, se os puntos de vista gardan bastantes similitudes, a actividade resultará máis rápida e sinxela de facer. A nivel persoal, opino que esta actividade, ademais de aforrarnos unhas horas de discurso -que pode ser máis ou menos interesante, pero ó final é unha soa persoa falando durante varias horas seguidas, e ata a tonalidade de voz máis adorable cansa-, tamén aporta tolerancia -tes que aceptar outras ideas-, saber escoitar -para dar a túa opinión sobre as ideas das outras persoas-, poder de decisión -hai que elixir as ideas máis importantes-, etc. Creo que é crucial que saibamos defender as nosas ideas, seleccionar as máis válidas desde o noso punto de vista, e  tamén ser quen de sintetizar e fusionar as túas ideas coas dos teus compañeiros e das túas compañeiras. Ademais, os debates piramidais van de menos a máis, polo que supostamente a primeira fase debería ser a que resulte máis sinxela, xa que a cuestión é acadar un punto en común entre un grupo de número moi reducido, mentres que a última, que consiste en que todo un grupo de xente chegue a un acordo, semella moito máis complicada de acadar.

Penso que é moi importante coñecer os diferentes sistemas e as diferentes partes dunha programación. Aínda que semelle algo obvio, canto mellor coñezas as partes das que te vas ocupar, mellor podes render. E tamén está o caso contrario: pode haber unha persoa que sexa un magnífico docente, se faga entender con facilidade, mais debido á súa ignorancia no no referente a como ten que impartir -e tratar de captar a atención do alumnado-, as súas sesións poden resultar caóticas e de ningún proveito para o alumnado.

Por exemplo, se tivéramos feito un debate piramidal na segunda actividade, na que analizamos a programación dun centro ó chou, no noso caso o IES Santa Irene de Vigo, tería sido moi rápido, pois todos pensamos que era unha programación moi completa e coidada, con particularidades igualmente detalladas, mentres que hai outros centros que nin sequera contan coa programación de tódalas materias que imparten para consultar por medio de internet. No caso do Santa Irene, a programación é, como ben dixo Cecilia no comentario do seu blog referente a este tema, “paradigmática”. O problema que tivemos ó facer a segunda actividade foi que non era un debate piramidal, senón un "simple" estudo dunha programación didáctica xa existente, polo cal tivemos que seleccionar con moita precisión, xa que, como dixen anteriormente, a programación era completísima.